با این حال بسیاری از مردم دنیای معاصر ما حتی اگر وضعیت اقتصادی رو به راه، سرپناه مناسب و امنیت کافی داشته باشند باز هم آرامش ندارند. پروفسور «ریچارد وایزمن» روانشناس دانشگاه «هرتفوردشایر» بر مبنای آموزههای دانش روانشناسی فضای سمعی ـ بصری بزرگی را طراحی کرده است که خود آن را «آرامترین جای دنیا» مینامد.
این محوطه عجیب به شکلی طراحی شده که بهطور همزمان ده بازدیدکننده میتوانند وارد آن شده، روی حصیری نرم دراز بکشند و سر خود را به بالشی آکنده از عطر «اسطوخودوس» تکیه بدهند.
در هرکدام از این جلسههای پانزده دقیقهای که همراه با تابش نورهایی به رنگ سبزه و جنگل، نوای ملایم و تسلی بخش موسیقی و نگاه کردن به یک آسمان شبیهسازی شده آبی است فرصتی فراهم میشود تا انسانهای گریزان از فشار کار و بحران تجاری و خیابانهای شلوغ قدری بیاسایند و از زیر بار فشار و تندی زندگی مدرن خارج شوند.
ما انسانهای امروزی بر خلاف نیاکانمان بسیار متکی به فناوری هستیم و آرامش درونیمان را به آن گره زدهایم. وقتی کلید برق را میزنید و روشن نمیشود و عصبانی میشوید، وقتی در خیابان اصرار دارید که زودتر از دیگران به نقطهای برسید، وقتی دائم فکر میکنید در زندگی عقب افتادهاید و وقتی در ترافیک به زمین و زمان ناسزا میگویید همه میتواند نشانه آن باشد که خوشبختی درونیتان را با فناوری اشتباه گرفتهاید.
